Przyglądając się różnym dziełom muzyki klasycznej dostrzegamy pewną prawidłowość. Otóż często bywa tak, że utwory bardzo cenione i oklaskiwane dzisiaj, niekoniecznie przysporzyły sławy kompozytorom jeszcze w czasie ich życia. Często kompozytorzy ci wyprzedzali daną epokę i przez to byli po prostu nierozumiani. To jednocześnie przekładało się na ich prywatne życie powodując, że nie dostrzegali w nim oczekiwanych sukcesów. Dla przeciwwagi możemy jednak wskazać takich, którym uznania słuchaczy nie brakowało i ciągle jakby płynęli na fali sukcesów. Do tego grona napewno należy Richard Strauss, którego życie było pasmem sukcesów, pełne sławy i twórczych osiągnięć.
Richard Strauss zwrócił się więc ku najbardziej charakterystycznej formie dla epoki w której tworzył, czyli ku poematowi symfonicznemu. W ciągu 10 lat stworzył cały szereg poematów symfonicznych, a tym razem w „Muzyce mistrzów” poznaliśmy pierwsze ogniwo tego szeregu czyli poemat zatytułowany „Don Juan”. To utwór, któremu nie tylko możemy przypisać tytuł pierwszego z poematów, ale także jednego z najwybitniejszych. Wielu uważa, że w tym dziele 25-letniego kompozytora, przejawił się najbardziej spontanicznie jego talent. Utwór porywa słuchacza w swój świat już od pierwszych taktów, co powoduje, że gdybyśmy się nieco zmyślili w czasie słuchania, to bardzo szybko zorientowalibyśmy się, iż dotarliśmy już do jego końca.
Zapraszamy również do wysłuchania innych audycji z cyklu „Muzyka mistrzów”: