Wśród wielu wspaniałych utworów literatury fortepianowej, będacej niezwykle ważną częścią szeroko rozumianej muzyki klasycznej, wyjątkowe miejsce zajmują koncerty fortepianowe. Są one często grywane i również dość dobrze rozpoznawalne przez słuchaczy, a wiele z nich zyskało sobie miano perełek muzyki klasycznej. Pisało je wielu kompozytorów z różnych epok, jednak jednymi z najpopularniejszych są koncerty fortepianowe Ludwiga van Beethovena, które kompozytor pisał w różnych okresach swojej twórczości, dzięki czemu są doskonałymi dowodami przemian jakie zachodziły w jego pracy artystycznej.
W kolejnym spotkaniu z muzyką mistrzów przyjrzeliśmy się przełomowemu koncertowi trzeciemu, którym Beethoven wyzwala się z kanonów klasycznych i rozpoczyna poszukiwania własnego stylu muzycznego. Klasycznym pozostaje natomiast układ tego dzieła, gdyż kompozytor nie zrywa tutaj z trzyczęściowym podziałem, dbając by pierwsza z części miała charakter allegra sonatowego, a ostania formę ronda. W rękopisie trzeciego koncertu umieścił datę 1800, ale po raz pierwszy wykonał dzieło dopiero 5 kwietnia 1803 roku. Już pierwsza cześć trzeciego koncertu Beethovena pokazuje nam, że szykuje się jakiś przełom w jego twórczości. Po raz pierwszy w historii koncertu instrumentalnego, współzawodnictwo instrumentu solowego, jakim jest w tym wypadku fortepian oraz orkiestry, podporządkowane zostało symfonicznej zasadzie. Orkiestra nie tylko akompaniuje, lecz bierze czynny udział w akcji muzycznej.
Zapraszamy również do wysłuchania innych audycji z cyklu “Muzyka mistrzów”: