Często mawia się, że „muzyka łagodzi obyczaje” i co do tego stwierdzenia, nikt raczej nie ma zastrzeżeń. Wątpliwości mogły by się pojawić, gdybyśmy zapytali: czy każda muzyka łagodzi obyczaje? Tutaj być może zdania byłyby już bardziej podzielone. Oczywiście z jednej strony, potencjał danej muzyki do łagodzenia naszych nastrojów wynika z naszych indywidualnych upodobań co do jej charakteru i stylu. Z drugiej strony jednak może być on również związany z tym, co w momencie pisania utworu przeżywał kompozytor i jaki był jego aktualny nastrój. Okazuje się, że np. błogi czas odpoczynku w jakimś wyjątkowym miejscu może sprawić, że nawet napisana wtedy symfonia, jako dzieło o dość mocnym charakterze, nieco złagodnieje. Taki właśnie plan zrealizował się w przypadku „2. Symfonii” Johannesa Brahmsa.
Kompozytor pisząc „2. Symfonię” przebywał w uroczej austriackiej miejscowości, bardzo pięknie położonej nad jeziorem. Nastrój tego miejsca udzielił mu się w pełni sprawiając, że „2. Symfonia” znacznie różni się charakterem od swojej poprzedniczki. Bezpośredni kontakt z przyrodą był dla Brahmsa źródłem wielu wzruszeń, czego echa docierają do nas razem z dźwiękami symfonii. Pod wpływem piękna przyrody zrezygnował nawet z rad jakie podsuwał mu w młodości Robert Schumann, aby jak Beethoven rozpoczynać symfonie bardzo mocno, wprowadzając do gry kotły. Oczywiście, nie brakuje tu wyraźnych dźwięków, jednak do głosu bardzo mocno dochodzą szybko piękne myśli muzyczne, które niewątpliwe wypełniały głowę odpoczywającego na łonie natury kompozytora.
Zapraszamy również do wysłuchania innych audycji z cyklu „Muzyka mistrzów”: