W muzycznej podróży po krainie melodii i dźwięków, zatrzymujemy się tym razem w przestrzeni jednej z najznamienitszych sonat skrzypcowych Ludwiga van Beethovena. To „Sonata skrzypcowa A-dur”, znana również jako „Sonata Kreutzerowska”. Utwór skomponowany został w latach 1802–1803 stając się jest jednym z najbardziej dynamicznych i emocjonalnych dzieł Beethovena, które przyniosło mu także uznanie jako mistrza formy sonatowej.
Co ciekawe „Sonata skrzypcowa A-dur” fascynuje nie tylko swoim brzmieniem, ale również anegdotami związanymi z pierwszym wykonaniem i dedykacją. Pomimo tego, że pierwsze wykonie utworu było swoistą „prowizorką”, przyniosło całkiem dobre efekty i stworzona przez Beethovena kompozycja odniosła znaczący sukces. Gdy w 1805 roku Beethoven już oficjalnie wydawał swoją sonatę, dedykował ją Rudolfowi Kreutzerowi, znakomitemu wirtuozowi francuskiemu. Wprawdzie Kreutzer dedykowanego utworu nigdy nie wykonał, ale do sonaty A-dur przylgnęła stosowana do dziś nazwa Sonata „Kreutzerowska”. Sonata rozpoczyna się majestatycznym adagio sostenuto, które wprowadza słuchacza w refleksyjny nastrój. Skrzypce i fortepian dialogują tu ze sobą, tworząc atmosferę pełną napięcia i oczekiwania. Nie brakuje tu jednak też gwałtownych zmian tempa i charakteru, nadających utworowi błyskotliwości i dramatyzmu.
Zapraszamy również do wysłuchania innych audycji z cyklu „Muzyka mistrzów”: