Joseph Haydn nazywany przez wielu „ojcem symfonii”, wywarł również ogromny wpływ na rozwój innych dziedzin muzyki klasycznej, a wśród nich na utwory określane jako koncerty fortepianowe. W naszym muzycznym spotkaniu w ramach audycji „Muzyka mistrzów” wysłuchaliśmy jednego z jego koncertów fortepianowych. Zapisany został on w tonacji D-dur i według katalogu Hobokena nosi numer XVIII/11. Mówiąc ogólnie o koncertach fortepianowych Josepha Haydna, warto byłoby zastanowić się czy w ogóle powinna przysługiwać im taka nazwa. Czy nie bardziej prawidłowym byłoby określenie koncert na instrument klawiszowy? Wszystko za sprawą tego, że większość tego typu koncertów powstała we wczesnej młodości kompozytora, kiedy to powszechnie stosowano dowolność w doborze instrumentu i trudno nam ustalić dzisiaj, czy Haydn pisząc swoje koncerty myślał bardziej o klawesynie, czy fortepianie, jako instrumencie solowym.
Koncert D-dur, jak wszystkie inne koncerty fortepianowe Haydna łączy klasyczną formę z wyrafinowaną melodyką i finezyjną fakturą, pozwalając zarówno solistom, jak i orkiestrze zabłysnąć w dialogu pełnym energii i subtelności, a o to przecież najbardziej chodzi w koncertach fortepianowych. Z reguły oczekujemy od tych dzieł, aby z jednej strony dały szansę wybrzmieć jak najlepiej fortepianowi, ale tez nie pomijały współistniejącej z nim orkiestry. Koncert D-dur składa się z trzech części, charakteryzujących się użyciem rytmicznych motywów, które nadają tej muzyce lekkość i wdzięk. Fortepian prowadzi dialog z orkiestrą, prezentując zarówno efektowne pasaże, jak i liryczne fragmenty.
Zapraszamy również do wysłuchania innych audycji z cyklu „Muzyka mistrzów”: